"Wyznania Gejszy" Arthur Golden

   Tytuł oryginalny: Memoirs of a Geisha
   Wydawnictwo: Albatros
   Rok wydania: 2006
   Liczba stron: 464
   Kategoria: literatura piękna

   Ocena: 5/6


Młoda japońska dziewczyna zostaje sławną gejszą. Jej niezwykła opowieść, pełna humoru, niezapomnianych charakterów jest zainspirowana historią najsłynniejszej współczesnej gejszy- Mineko Iwasaki.

Opowieść Sauri, córki prostego rybaka, zaczyna się w 1929 roku, gdy jako dziewięcioletnia dziewczynka zostaje sprzedana przez ojca do renomowanej szkoły gejsz w Kioto. Jej starsza siostra Satsu trafia do burdelu. Oczami Sayuri śledzimy jej edukację jako gejszy: naukę tańca, muzyki, noszenie kimona, sztuki nakładania makijażu i układania włosów, nalewania sake.

Bycie gejszą nie jest łatwe, wygląd to najważniejsza rzecz, żeby nie zniszczyć fryzury trzeba spać na "drewnianym klocku" który nie jest w ogóle wygodny. Nakładanie makijażu trwa kilka godzin. Sayuri dojrzę musi się zmagać z tym wszystkim, chodzić do szkoły dla gejsz to jeszcze usługiwać w domu którym zamieszkuję. Sayuri nie jest jedyną gejszą w domu, mieszka razem z Hatsumomo, która tylko utrudnia wszystko. Gdy Sayuri staję się coraz bardziej popularna Hatsumomo próbuję się jej pozbyć, wrabia Sayuri w różne strasznę sytuację. Co tylko pogarsza życie dziewczyny, ale mimo tylu utrudnień Sayuri staję się jedną z najpopularniejszych gejsz dzięki pomocy Mamehy która wybrała Sayuri na młodszą siostrę. Każda starsza gejsza bierze pod opiekę młodszą by jej pomóc oswoić się ze światem gejsz i stają się one tzw. siostrami.

Świat gejsz jest to świat gdzie dziewictwo dziewczyny jest towarem sprzedawanym na licytacji temu, który zaoferuje najwięcej. Świat w którym kobiety są szkolone w sztuce uwodzenia bogatych i wpływowych mężczyzn, a miłość uchodzi za iluzję.

Zawsze byłam i nadal jestem ciekawa wszystkiego co jest związane właśnie z Japonia. I od jakiegoś czasu byłam zaintrygowana jak to jest być gejszą. I teraz już wiem, że z jednej strony to nic fajnego, sama męczarnia. Książkę przeczytałam bo szukałam inspiracji to napisania eseju. Ale pewnie i bez tego bym ją przeczytała. Na książce się ani trochę nie zawiodłam, tylko na tym, że niestety życie gejszy nie jest usłane różami jak się to mogło wydawać. Zawsze kojarzyłam gejsze jak takie japońskie księżniczki, zazdrościłam im, że maja takie cudowne życie, mają dużo ciuchów, są piękne, wręcz idealne. Niestety okazało się to trochę inne.